Tá an domhan ag leá agus ruball na muice

Tá fiagaithe agus iascairí an Artaigh á dtabhairt faoi deara agus á dtaifeadadh ag an ngrianghrafadóir Íoslannach Ragnar Axelsson le breis is dhá scór bliain anuas. Ní maith leis an méid atá feicthe aige. Tá an domhan ag leá.
Is dóigh leis nach mbeidh an pobal Artach in ann maireachtáil i bhfad eile agus go bhfuil na traidisiúin go léir a chothaigh go dtí seo iad i mbaol a scriosta gan mhoill de dheasca athrú aeráide.

Is fiú cuairt a thabhairt ar a shuíomh gréasáin.

Péirí, díseanna, beirteanna

Níor thuigeas na focail i gceart nuair a chuala mé an t-amhrán Bacach Shíol Aindí ar dtús. Is cosúil go mbaineann an t-amhrán le Napper Tandy:

Tusa ‘gus mise

is ruball na muice

is bacach Shíol Aindí . . .

N’fheadar cad a chuir ag smaoineamh ar an amhrán sin mé. Teideal an leabhair seo, ní foláir, Me Kaksi, a chiallaíonn díreach ‘An Bheirt Againn’ (san Fhionlainnis).

Duine de na grianghrafadóirí is fearr liom is ea Sammallahti. Níl bacach Shíol Aindí sa leabhar seo, ná ruball na muice, níl ann ach péirí, díseanna, beirteanna. An-choincheap le haghaidh leabhair, nach ea?

D’fhéadfadh rud ar bith, duine ar bith, a bheith sa leabhar, ach péire díobh a bheith ann, páistí, éin, fear agus a mhadra, beirt ag dul thar bráid, agus an gaol eatarthu. Ní bheadh a fhios agat! Agus tá an domhan siúlta ag Pentti Sammallahti. Is iomaí péire a shnámh thar a lionsa.

Baineann neamhbhuaine le radhairc a mbeireann an grianghrafadóir orthu ach tá an cháilíocht sin le brath níos géire ná mar is gnáth i saothar mórealaíontóra.