Bíodh an diabhal acu, tá maitheas le fáil as a bheith ag eascainí

Deir lucht taighde go bhfuil cneasú péine ann nuair a chuireann duine racht eascainí as

Bíodh an diabhal acu, tá maitheas le fáil as a bheith ag eascainí

Go dtuga an diabhal coirce dhuit!

Milleadh ort! Go dtachtar thú!

Fán fada ort! Nár imí uainn ach thú..

Cé a chreidfeadh go mbeadh téarnamh is maitheas le fáil as a bheith ag eascainí?

Tá sé fíor de réir dealraimh….

Má bhaintear barrthuisle asat agus go smiotann tú d’ordóg mhór is geall le míorúilt é. An faoiseamh a fhaigheann an duine as racht eascainí a chur dó, ainneoin an ‘col geise’ atá ann.

Dúradh linn riamh, ó bhíomar beag óg, go raibh sé mímhúinte, gáirsiúil, tarcaisneach fiú amháin caint gharbh a theacht as do bhéal.

Dearbhaíonn lucht taighde agus speisialtóirí síceolaíochta in ollscoil mhór sa Bhreatain go bhfuil cneasú péine ann nuair a chuireann an duine racht eascainí as.

Áiríonn siad an gníomh san mar leigheas atá saor ó dhrugaí, saor ó chalraí, agus ‘féinchúnamh’ saor in aisce.

Ní hé Lá na nAmadán atá againn ach oiread, cé nach fada uainn é sin.

Siar sa mbliain 2009 foilsíodh taighde ar an gceangal idir a bheith ag eascainí agus hypoalgesia…leigheas don bpian a bhaineann le gortú.

Tástáladh daoine a chuir a lámha in uisce reoite, chomh fada is a d’fhéadfaidís é a sheasamh.

Tugadh an rogha dóibh tosnú ag cur na seacht míle mallacht astu nó gan sin a dhéanamh.

Thug lucht na droch-chainte an svae leo.

Ní hamháin san, ach i dtaighde a deineadh in 2020, creidtear ní hamháin go laghdaíonn eascainí pian, treisíonn siad suáilceas idir daoine, cuireann feabhas ar chuimhne an duine, agus tugann faoiseamh i gcás an bhriseadh croí a bhaineann le bheith fágtha ar leataobh i gcaidreamh sóisialta..

Is ionann pian fhisiciúil agus pian mhothúchán, a deir na húdair

Anuas ar an méid sin, treisíonn a bheith ag eascainí neart an choirp, creid é nó ná creid.

Ardaíonn ráta ‘buille an chroí’ agus imíonn sruth aidréanailín tríd an gcorp, beart a sheolann an fhuil i dtreo na matán, chun gnímh.

Measann na húdair nuair a bhíonn an duine ag eascainí go dtéann siad isteach i zón éigin ina n-aigne ina mbíonn siad saor ó ‘theorainneacha’ agus dá réir sealbhaíonn siad ‘cumhacht’ nua ar fad.

Tá a thuilleadh taighde ar an ábhar ar siúl in ollscoil in Alabama ag iarraidh a fháil amach an bhféadfaí ‘bheith ag eascainí’ a úsáid i gcomhthéacs cliniciúil…

Mo sheacht mallacht orthu ach níl deireadh cloiste ná ráite fós!

Fág freagra ar 'Bíodh an diabhal acu, tá maitheas le fáil as a bheith ag eascainí'

  • Carraig

    Tuilleadh den tubaiste (den íocshláinte?) chugat ar
    http://www.dúchas.ie i mbailiúchán na scol, faoi ‘eascainí’.
    Liosta breá ó Ard na Caithne arna bhailiú ag an múinteoir Dd Ó Loingsigh.