Ar Lá Nollaig na mBan fógraíodh moltaí Choiste Athbhreithnithe na hIomána. Bhí an grúpa seo agus iarbhainisteoir iománaithe Thiobrad Árann, Liam Sheedy, i mbun taighde le cúpla mí anuas. Ina chathaoirleach orthu a bhí Sheedy.
An sprioc a bhí acu ná súil ghéar a chaitheamh ar spórt ealaíonta na hiomána agus iarracht a déanamh teacht aníos le moltaí chun cur le gach a mbaineann leis an spórt ársa seo.
Dar ndóigh, bhuaileadar le chuid maith de na páirtithe is mó a chuireann suim sa chluiche agus chuir siad ceistneoir ar líne ar fáil don phobal i gcoitinne.
Nuair a bhí deireadh déanta, chuireadar le chéile tuarascáil a nochtadar don domhan mór an Mháirt seo chaite.
D’adhmaíodar go bhfuil seod de chluiche againn agus le píosa ‘tweekáil’, nó roinnt mionathruithe, go bhféadfaí é a scaipeadh go forleathan ar fud na tíre, agus, mar aon leis sin, é a dhéanamh níos fearr do na himreoiri agus don lucht féachana.
Léigh mé an tuarascáil agus an cúig mholadh déag a atá le léamh ann. An moladh a tharraing an méid is mó díospóireachta le cúpla lá ná ‘uimhir a hocht’ a bhaineann le cártaí buí agus an pionós a ghabhann leo.
De réir na rialacha atá ann i láthair na huaire, taispéantar cárta dearg d’imreoir a thuilleann an dara cárta buí agus cuirtear den pháirc imeartha.
Faoin moladh nua, caithfidh an t-imreoir an pháirc a fhágáil ach is féidir le himreoir eile teacht isteach ina ionad. Bhí formhór a léigh mé sna meáin i gcoinne an mhodladh sin.
Bhí cuid maith daoine ag rá go mbeidh níos mó den imirt chinicúil sna cluichí má ghlactar leis an moladh.
Nílim féin i bhfabhar an mholadh áirithe seo ach an oiread.
Le cúpla bliain anuas, tá cártaí buí á dtaispeáint ag réiteoirí rómhinic ar fad agus go minic d’fheallanna neamhurchóideacha.
Má thaispéantar cárta go luath i gcluiche, bíonn an t-imreoir faoi bhrú agus bíonn an réiteoir faoi bhrú freisin. Bheadh sé i bhfad níos fearr don imreoir, don réiteoir, agus don choimhlint dá gcoiméadfadh an réiteoir na cártaí ina phóca go dtí go ndéanann imreoir rud éigin salach agus réamhbheartaithe.
Táim i bhfabhar an loca pionóis (nár luadh in aon chor) freisin. Ceapaim gur fiú triail a bhaint as agus i mo thuairim bheadh sé i bhfad níos fearr ná moladh sin a cúig déag.
Táimid go léir ag súil le tástáil mholadh a trí. De réir an mholadh seo, beidh an cúl báire ag seasamh ina aonar sa chúl nuair a bheidh poc pionóis á thógaint.
Dar ndóigh, ní bheidh cead ag fear buailte an tsliotair bheith taobh istigh den líne fiche méadar agus an sliotar á bhualadh aige.
Cinnte is fiú é seo a thriail mar, faoi mar a sheasann an riail i láthair na huaire, tá an buntáiste ag na cúlaithe in ionad é bheith ag na tosaithe.
Faoi mholadh uimhir a dó, tá an coiste ag iarraidh go mbeadh Stiúirthóir Iomána Náisiúnta ann. Bhí an post sin ann cúpla bliain ó shin agus an fear is fearr sa tír sa phost.
Ach briseadh as a phost é agus níor ainmníodh aon duine eile ann ó shin. Sea, ba é Paidí De Buitléir a bhí sa phost agus níl aithne agam ar mhórán eile atá chomh heolach, chomh hoilte, chomh spreagúil leis. Is é Aspal na hiomána é agus thabharfainn an post arís dó – is é sin, má tá se sásta é a thógaint.
Tá mórán eile sa tuarascáil agus scríobhfaidh mé níos mó fúthu sin sna seachtainí amach romhainn.
Tá súil agam nach leanfaidh sé an t-uafás eile de thuarascálacha atá ag bailiú smuit i gcófraí ar fud na tíre agus go spreagfaidh sé díospóireacht agus athraithe a chuirfidh le cluiche álainn na hiomána.
Fág freagra ar 'Ag moladh agus ag cáineadh na hiomána'