Duine ar bith a bhfuil treoir mhorálta aige bhrisfeadh scéal pháistí na Palaistíne a chroí

Ba dhíol trua é muintir Gaza a fheiceáil in anchaoi agus iad faoi léigear arís ag buamaí Iosraelacha. Bhrisfeadh sé croí duine ar bith a bhfuil treoir mhorálta ar bith aige nó aici a bheith ag breathnú ar bheirt pháistí Palaistíneacha ag siúl sa smionagar, a máthair básaithe, iad fágtha agus gan ach an t-aon phéire bróg amháin acu.

Ba bhriseadh croí ar fad an méid seo a léamh ó Gaza ar na meáin shóisialta. 

“Tá daoine i nGaza ag filleadh ar shean-nós go gcuireann teaghlaigh áirithe a gcuid páistí i dteaghlaigh eile, ionas má bhuamáiltear cuid acu go dtiocfaidh na páistí eile slán. Tá mo mhuintirse scaipthe ar thrí theach i dtrí cheantar éagsúla ag iarraidh sléacht a sheachaint.”

People in Gaza have been reviving an old tradition in which some families exchange their kids, so that in case some get bombed, the others would live. My family is spread out over three houses in three different locations as if they’re trying to avert a massacre.

— محمود (@mqudaih9) May 19, 2021

Smaoinigh ar do chlann féin, agus an scéin a bheadh ort dá mbeadh rogha mar sin le déanamh agat.

Níl focail agam le cur síos ar Iosrael, óir ní hé seo an chéad uair go ndearna siad a leithéid d’ár ar mhuintir Ghaza. D’fhoghlaim siad go maith ó na Naitsithe, gan dabht, cé go mbaineann an stát leas as scéal uafáis na Naitsithe le cosaint a thabhairt dóibh féin.

Agus fanann an Eoraip ina tost mar gheall ar a ciontacht i dtaobh an fhrithSheimíteachais in aghaidh na nGiúdach agus an tUileloscadh, an holocaust, a bhí mar thoradh air,. 

I Meiriceá, tá an port céanna ag an Uachtarán is a bhí ag Donald Trump roimhe agus Joe Biden ag glafaireacht faoi cheart cosanta a bheith ag Iosrael nuair is ionradh fuilteach barbartha atá i gceist.  Ní hamháin sin, ach íocann Meiriceá as costas an ionraidh: $3.8 billiún in aghaidh na bliana.

Cé mhéad ospidéal nó scáth dídine ón mbuamáil a thógfaí leis an airgead sin?

Cuireann sé le bánaí uilig mé ansin nuair a chloisim daoine ag caint faoin “dá thaobh”, amhail gur mar an gcéanna cur faoi chois brúidiúil Iosrael agus bunchearta na bPalaistíneach a chosaint.

Tháinig Iosrael ar an saol, go príomha, mar gheall ar an Uileloscadh, an holocaust. An t-uafás mór a rinneadh ar Ghiúdaigh san Eoraip, an iarracht an pobal sin a dhíothú ar fad.

Bhí a fhios ag na Giúdaigh nach ndeachaigh stát ar bith chun cogaidh chun iadsan a chosaint, agus tuigeadh dóibh dá bharr nach mbeadh aon tsábháilteacht i ndán dóibh gan a stát féin a bheith acu.

Bhunaigh siad an stát sin sa bPalaistín.  Ní raibh aon bhaint ag na Palaistínigh le huafás na Naitsithe, ach mhaígh an ghluaiseacht Shíónach gur dúiche na nGiúdach ab ea na tailte sin na céadta bliain roimh ré. Díbríodh an pobal dúchasach Palaistíneach as.

Agus tá Iosrael ag leanúint leis an díbirt sin ó shin, ag bunú lonnaíochtaí nua ar thalamh Palaistíneach arís is arís eile, lonnaíochtaí atá mídhleathach de réir an dlí idirnáisiúnta.

 Go deimhin, cuireadh tús leis an mbabhta seo troda nuair a d’ionsaigh póilíní Iosrael Palaistínigh a bhí i mbun agóide i gcoinne phlean Iosrael teaghlaigh Phalaistíneacha a dhíbirt as a gcuid tithe in Oirthear Iarúsailéim.

Labhair an tAire Gnóthaí Eachtracha, Simon Coveney, go maith faoin scéal os comhair na Náisiún Aontaithe. Dúirt sé nach raibh a raibh ar siúl inghlactha, is go raibh dualgas ar Iosrael sibhialtaigh a chosaint agus cloí leis an dlí idirnáisiúnta daonnúil.

Cháin sé teip na Comhairle Slándála aon ráiteas aontaithe a dhéanamh, i ndiaidh do na Stáit Aontaithe bac a chur ar an moladh ag iarraidh deireadh a chur leis na hionsaithe.

Labhair sé go maith.  Caint bhreá cinnte, ach cá bhfuil an gníomh?

Ghlac an Dáil leis blianta ó shin gur chóir don tír seo aitheantas a thabhairt don stát Palaistíneach.  Níl cinneadh na Dála curtha i bhfeidhm go fóill.

Ghlac an Dáil freisin le Bille na gCríocha Gafa a chuirfeadh cosc chun na tíre seo ar earraí ó lonnaíochtaí mídhleathacha atá bunaithe ag Iosrael sna críocha gafa.  Dhiúltaigh Coveney é sin a chur i bhfeidhm freisin, agus, más fíor do na scéalta, throid sé go fíochmhar nuair a bhí Clár an Rialtais á chur le chéile ionas nach mbeadh aon tagairt don Bhille ann, in ainneoin gur ghlac an Dáil leis cheana.

Sea, is maith an rud labhairt amach mar a labhair Simon Coveney amach, ach ag deireadh thiar is tábhachtaí gníomh ná caint.

Nuair a bhreathnaíonn muid ar an uafás atá á imirt ag Iosrael ar na Palaistínigh, nuair a fheiceann muid na díshealbhuithe agus an dímheas ar an bpobal dúchasach, nach fíor a ndúirt Mary Lou McDonald sa Dáil, nach bhfuil in Iosrael ach stát ciníoch apartheid?

Agus is cóir dúinn mar sin gníomh a chur leis an dea-chaint.