Ní bhíonn stad leis an obair roimh chluiche ceannais na hÉireann

Bhí an t-atmaisféar roimh an gcluiche i mBaile Átha Cliath Dé Sathairn seo caite dochreidte. Bhí sé iontach an fharraige ghorm agus dhearg a fheiceáil ar Chnoc 16. Bhí an borradh ann breá luath san iarnóin.

Mar is gnách, thaistil lucht tacaíochta Chorcaí ina mílte, agus gan dabht leanfaidh siad a bhfoireann go deireadh an bhóthair.

Bhí naoi gcúl sa chluiche féin — méid dochreidte scór do chluiche iománaíochta ag an leibhéal is airde. Bhí Corcaigh deich bpointe chun tosaigh ag leath ama agus an bua beagnach cinntithe acu. Ní i gcónaí a bhíonn foireann slán i gcluiche le farasbarr deich bpointe, mar atá feicthe againn le séasúr nó dhó anuas, ach bhí an Satharn seo caite. Faoin am ar shéid Johnny Murphy an fheadóg dheireanach, bhí Corcaigh tar éis an méid sin a dhúbailt.

Ar an Domhnach, ní dóigh liom go raibh an t-atmaisféar chomh fiáin ach mar sin féin, de réir mar a d’fheabhsaigh Tiobraid Árainn, d’fheabhsaigh an cluiche agus bhí an-dara leath againn. An lá sin bhí na Tiobraid Árannaigh níos fearr agus tá a n-áit sa chluiche ceannais tuillte acu, an chéad chluiche ceannais uile-Éireann riamh idir na comharsana agus sean-naimhde seo. Is trua go raibh conspóid faoin toradh.

Téimis díreach go dtí na fíricí. Chuaigh an poc ó Noel McGrath ar fóraoil. Níor cheart go mbeadh sé san áireamh mar phointe. D’ardaigh an maor cúil a lámh chun breith ar an liathróid agus í ag titim anuas ón eangach, agus is anseo a shílim a thosaigh an mearbhall.

Cé gur chuir an maor cúil ar an taobh eile in iúl go raibh an liathróid ar fóraoil, spreag an lámh a bhí ardaithe gártha ó lucht tacaíochta Thiobraid Árann ar Chnoc 16 agus leath sin ar fud na staide.

Chomhair fear an scórchláir é mar scór agus bhí sé ina n-intinn ag Cill Chainnigh go raibh orthu farasbarr ceithre phointe a aimsiú in áit trí cinn. Sheol Jordan Molloy an scór deireanach den chluiche thar an trasnán agus chuaigh Cill Chainnigh sa tóir ar chúl nuair a d’fhéadfaidís a bheith ag iarraidh pointí a fháil.

Is cinnte go raibh sé éagórach ar Chill Chainnigh ach seasann an toradh.

Bhuel tá seachtain imithe ó na cluichí leathcheannais sin agus an t-uafás breise déanta ag lucht bainistíochta an dá chontae san achar ama sin.

D’aon iománaí, is tréimhse speisialta an cúpla seachtain roimh chluiche ceannais na hÉireann. I rith na seachtaine atá caite, bhí na himreoirí ag dul trí bhrú breise – brú nua do roinnt acu. Tá na hagallaimh agus na hoícheanta preasa críochnaithe ag an bpointe seo, ach tá neart eile le déanamh fós. Ticéid don fhéasta i ndiaidh an chluiche, pleanáil óstáin don oíche Dhomhnaigh, socruithe don dinnéar bua (nó caillteanais),

D’fhéadfadh sé a bheith éasca d’imreoirí dul ar strae sa torann seachtrach a thagann leis an tréimhse coicíse seo, ach tá ról lárnach ag an bhfoireann bainistíochta lena chinntiú go bhfanfaidh an torann sin taobh amuigh.

Is féidir leis an scéal iomlán faoi thicéid a lán imní agus strus a chruthú d’imreoirí – idir thicéid an chluiche féin agus ticéid don fhéasta.

Dos na leantóirí thosnaigh an cuardach don ticéad luachmhar ag leath ama an Satharn seo caite.

Dos na boird chontae tá an t-uafás brú freisin. Cuireann sé i gcuimhne dom iontas na n-arán agus na n-iasc agus muid ag caint faoi thicéid.

Ach anseo i gCorcaigh is beag ábhar eile atá faoi chaibidil ar an tsráid ach an chraobh agus ticéid agus ganntanas na dticéad. Mar is gnáth tá an pobal céad fán gcéad taobh thiar den fhoireann. Tá laochra nua ag an aos óg. Tá iománaíocht á himirt ins gach áit. Tá geansaithe an chontae ar gach dara pháiste. Is dóigh go bhfuil sé mar an gcéanna i dTiobraid Árann.

Tá Corcaigh ina rogha agus déarfainn gur maith leis na Tiobraid Árannaigh é sin.