2) Bhreathnaigh siad ar an mbiachlár agus cuireadh An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla.
Pasta na Róimhe ba ea an An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla don deireadh seachtaine.
An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla is a bhí siad ag bhreathnú ar an mbiachlár, thug Dáithí An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla go raibh fón ar an úrlár.
Caithfidh sé go raibh sé An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla ag duine éigin.

3) Chuaigh sé chomh fada leis an An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla agus An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla sé an scéal dó.
An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla an freastalaí buíochas le Dáithí agus dúirt sé An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla sé an fón don té ar leis é.
Bhí Dáithí An fhaidbhfreastalaíbródúilcailltefaoi dearaGhabhgo gcoinneodhmhínighsladmhargadhuisce lena bhfiacla as féin mar go raibh an rud ceart déanta aige.