NACH DEAS É? Rinne sé caora de féin…

Mír rialta ó scríbhneoirí éagsúla faoi nathanna cainte a thugann léargas ar shaibhreas, ar shaíocht agus ar aclaíocht na teanga

NACH DEAS É? Rinne sé caora de féin…

Dá gcloisfeá go ndearna duine caora de féin níor cheart duit a cheapadh gurbh é an chaoi ar ghléas sé é féin mar a bheadh caora ann le bheith páirteach i ngeamaireacht.

Chuile sheans gur ar meisce a bhí sé.

D’fhéadfá a rá go raibh sé caochta ar meisce agus nach bhfeicfeadh sé poll i ndréimire. Bheadh sé ar steallaí dearga meisce, bailithe, ar dúmheisce, stiúgtha ólta. Ní bheadh cos faoi.

Meisceoir, druncaeir agus pótaire a bheadh ann.

Tá neart seanfhocla ann faoin meisce. Seo cuid acu:

Tart deireadh an óil, is brón deireadh na meisce.

Bean ar meisce, bean in aisce.

Náire ar fhear meisce, rud nach bhfaightear.

Dónall ar meisce agus a bhean ag ól uisce agus na páistí ag scréachaíl—eisean le drabhlás, is a mhuirín beo bocht.

Lá ar meisce is dhá lá ag ól uisce – nuair a bhíonn an t-airgead caite ar ól, múchtar an tart le huisce.

Is iomaí duine a bheadh ar meisce dá bhfaigheadh sé deoch in aisce.

‘Oíche aerach, maidin bhrónach,

Sciortaí salacha is pócaí folmha

Seo é luach saothair na meisceoirí mallaithe.’

Sceitheann meisce mírún, ní cheileann meisce rún.

Seachain lucht meisce, lucht leisce is drúise – líne as amhrán.

Rinne sé caora de féin. Nach deas é?

Fág freagra ar 'NACH DEAS É? Rinne sé caora de féin…'