Is é cothú an chait dearmad bhean an tí, lena rá ar bhealach eile.
Nuair a dhéanann bean an tí dearmad an doras a dhúnadh, nó nuair a fhágann sí bainne, im nó feoil ar an mbord trí dhearmad, tapaíonn an cat a dheis.
Tá rann ann faoi thrí bhua an chait:
Dearmad bhean an tí,
Siúl gan torann,
Radharc géar sa dorchadas.
Is ionann dearmad agus earráid, meancóg, botún nó díchuimhne.
Is furasta rud a ligean i ndearmad.
Mo chuimhne agus mo dhearmad is mo charbad dóite a déarfadh duine nár chuimhnigh i dtosach ar an gceist a bhí le cur aige.
Mura bhfuil mo chluasa dearmadach a déarfadh duine a bheadh beagnach cinnte gur chuala sé rud i gceart.
Creidtear go bhfuil Dia foighneach ach nach bhfuil Sé dearmadach.
Dearmad an dá bhóthar a bheadh ar an té a bheadh idir dhá chomhairle. Ní bheadh sé cinnte cén treo ba cheart dó a thabhairt air féin.
Seo roinnt leaganacha cainte eile a bhfuil an focal dearmad iontu:
Níor casadh dhom i mbealach ná i ndearmad ó shin é.
D’éireodh dearmad sa teach is fearr amuigh.
Dearmadtar an mhaith a dhéantar.
Ar do mheisce nó ar do chéill ná déan dearmad ar do dhaoine féin.
Más mian leat aithne a chur ar do chairde déan dearmad eicínt.
An té nach gcleachtann an mharcaíocht dearmadann sé na spoir—an scil nach gcleachtar, dearmadtar í.
An rud a théann i bhfad téann sé i ndearmad.
Ní íocann dearmad fiacha.
Sonas agus séan ort agus dearmad fada ón éag ort.
Ní fhéadfaidh muid dearmad a dhéanamh air choíche ná go deo.
Seo é a dúirt iníon an Phailitínigh leis an bhfile a bhí ag iarraidh í a mhealladh:
“Ná bíodh eagla ort, tar liom is míle fáilte,
Gheobhaidh tú le toil m’athar mé, is gan dearmad óm mháithrín.”
S. Mac Muirí
Grma as na corthaí cainte a Sheosaimh. Tá tuiscint ar an duine féin iontu, an ceann faoi do chairde a aithint, fágaim.