NACH DEAS É? D’aithneoinn mo scríobadh thar mo thochas…

Mír rialta ó scríbhneoirí éagsúla faoi nathanna cainte a thugann léargas ar shaibhreas, ar shaíocht agus ar aclaíocht na teanga

NACH DEAS É? D’aithneoinn mo scríobadh thar mo thochas…

An té a déarfadh é sin d’aithneodh sé magadh thar dáiríre agus thuigfeadh sé an té a bheadh ar mhaithe leis thar an té nach mbeadh.

Leagan cainte é ar bhain Joe Steve Ó Neachtain úsáid éifeachtach as agus é ag caoineadh a chara agus a chomhaisteora, Diarmaid Mac an Adhastair:

B’fhurasta é a chur in adharc an chochaill

I dtús ama

nuair a thosaíodh an spochadh,

sáiteáin bheaga i dtaobh Bhéal an Daingin

ag lasadh coinneal ina shúil

agus stropa mionnaí móra

ag cur lucht na sáiteán

i ndiaidh a gcúil.

Ach tá acmhainn grinn ag an sliocht dár díobh muid

a aithníonn an tochas thar an scríobadh,

tuigeann mianach na ndán a chéile

is aibíonn an greann sa gcroí atá éadrom.

Seo leaganacha eile cainte a bhfuil an focal scríobadh nó an focal tochas iontu:

Gach duine ag tochas ar a ghearbóg féin – ag obair ar mhaithe leis féin. Déarfaí freisin go mbeadh duine ag tochras ar a cheirtlín féin ach ní mar a chéile tochas agus tochras.

Bíonn a fhios ag chuile dhuine cá mbíonn an tochas air féin. Sea agus níl a fhios ag aon duine cá luíonn an bhróg ar an duine eile.

Galar gan náire an tart ach sháraigh an tochas é.

Tart, tochas, grá— na trí ní nach féidir a cheilt.

An fhad is a bheifeá ag tochas do chluaise.

Tochas agus díth ingne—eascaine Chromail.

Tochas do dhroma ní bhfaighfeá ar na muca.

Ba cheart tochas a bheith ar do shrón aréir mar bhí muid ag caint ort.

Meanmnaí De le dea-scéal a deirtí le tochas sa bpolláire deas, comhartha dea-scéil.

Mura n-éistfidh tú bainfidh mise an tochas díot le haon bhuille amháin.

Dá mbeadh scríobadh ar bith acu sa mbaile ní imeodh a leath go Sasana —dá mbeadh obair éigin acu, fiú scríobadh na talún ar nós na circe.

Ag scríobadh leis an nganntan, leis an mbochtaineacht.

Nuair a bhíonn an cat ag scríobadh go feargach tiocfaidh an stoirm feargach.

Is maith an rud a bheith ag scríobadh leis an uaisle.

Fuair sé ina bhéal é mar a fuair an mada scríobadh an phota.

Is iomaí fear nár ól ariamh pingin ag scríobadh na déirce is a mhála ar a dhroim.

Scríobadh an chrúiscín – an páiste is óige sa gclann.

D’aithneoinn mo scríobadh thar mo thochas. Nach deas é?

Fág freagra ar 'NACH DEAS É? D’aithneoinn mo scríobadh thar mo thochas…'

  • Cathal Póirtéir

    Tart, tochas agus grá – trí ghalar gan náire, a deirtear fosta.