Fadó fadó, nuair a bhí mé i m’iriseoir le Foinse d’fhoghlaim mé ceacht maith – bíodh foighid agat!

LÉAMH AGUS SCRÍOBH: Colún faoin litríocht agus faoin scríbhneoireacht chruthaitheach. An tseachtain seo bheadh sé chomh maith ag scríbhneoirí glacadh leis go ngluaiseann tionscal na foilsitheoireachta ar luas oighearshrutha (roimh an athrú aeráide)

Fadó fadó, nuair a bhí mé i m’iriseoir le Foinse d’fhoghlaim mé ceacht maith – bíodh foighid agat!

Bíonn deifir ar scríbhneoirí nach mór i gcónaí agus iad de shíor ag iarraidh spriocdháta éigin a bhaint amach. Mar sin féin, tá an fhoighid ar cheann de na scileanna is bunúsaí a bhíonn ar dhuine a fhorbairt má theastaíonn uaidh maireachtáil ar an bpeann.

Cén fáth?

Nuair a bhíonn an spriocdháta bainte amach, tosaíonn an fanacht.

Fadó fadó, nuair a bhí mé i miriseoir lánaimseartha leis an nuachtán Foinse, bhíodh ar an bhfoireann ar fad obair go mall oíche Déardaoin. Bhíodh bús ar leith san oifig na hoícheanta sin: muid ar fad ar ár míle dícheall an nuachtán a fháil réidh in am le go bhféadfaí é a sheoladh chuig na clódóirí.

An Aoine a mharaíodh mé. Ní bhíodh Foinse sna siopaí go dtí an Satharn agus is ar éigean a dfhéadainn fanacht go dtí go léifeadh lucht léitheoireachta an pháipéir a raibh scríofa agam an tseachtain sin.

Ach má bhíonn foighid ag teastáil ó iriseoirí óga díograiseacha, bíonn a dhá, a thrí, nó a chéad oiread foighde ag teastáil ó scríbhneoirí ficsin agus neamhfhicsin, ó fhilí, agus ó éinne eile a bheadh ag iarraidh leabhar a fhoilsiú.

Tá sé ráite agam roimhe seo agus déarfaidh mé arís é: gluaiseann tionscal na foilsitheoireachta ar luas oighearshrutha (roimh an athrú aeráide.) Is minic a théann bliain nó os a cionn thart idir an lá a gcríochnaíonn scríbhneoir an dréacht deireanach agus an lá go mbíonn an saothar sin sna siopaí.

Tá sé ag tarraingt ar chúig mhí anois ó chuir mé an dréacht deireanach d’úrscéal chuig mo ghníomhaire liteartha san Ísiltír. Fuair mé nóta gairid uaithi seachtain nó dhó tar éis dom an dréacht a chur chuici ina ndúirt sí go raibh an dréacht faighte aici agus go gcloisfinn uaithi nuair a bheadh sé léite aici, ach tá mé fós ag fanacht ar scéala.

Mar sin féin, is maith a thuigim gurbh fhearr dom gan ríomhphost a chur chuici ag clamhsán faoin moill – go ceann cúpla mí eile pé scéal é.

Ní dhéanfainn ach mé féin a chaitheamh sa chos dá gcuirfinn cantal uirthi. Ach oiread le chuile dhuine atá ag obair i dtionscal na leabhar bíonn gníomhairí liteartha i gcónaí faoi bhrú. Cuirim geall nach é dréacht m’úrscéilse amháin atá ina luí ar a deasc agus ar ndóigh bíonn leabhair le ceartú agus le díol agus conarthaí le cíoradh agus le síneadh. Agus tharlódh gur chuir víreas dána an saol as a riocht idir an dá linn.

Foighid, mar sin, agus díriú ar an gcéad togra eile dfhonn maird a bhaint den fhanacht fada.

Fág freagra ar 'Fadó fadó, nuair a bhí mé i m’iriseoir le Foinse d’fhoghlaim mé ceacht maith – bíodh foighid agat!'

  • Tiarnan de Fréine

    Leasdeartháir don leisce an fhoighne!